. . Мұқағалидың мұңы...

Аңсау деген құшақта күн кешкенмін,
Сағынышпен ұдайы үндескенмін.
Қиялымда қауышып қадірлеумен,
Көрпеңді қымтап жүрдім күнде сенің...

Уа халқым өзің едің асқарым да,
Адамдықтың сүрдім мен астарында.
Тоймай өттім өмірге ғашық болып,
Өмір де бітеді екен қас қағымда.

Жылдармен жылап қайта оянғанмын,
Үміті бола жүріп талай таңның.
Жек көрер мені жақсы көре қапты,
Бәрі де құдіреті ғой бір Алланың!

Жарыққа шықты күн-түн жазған еңбек,
Шын ақын бұл өмірге бір-ақ келмек!
Өлеңім әуендермен қалықтады,
Келесі ғасырларда өсіп өнбек!

Уағында бағаланған дұрыс екен,
Тірлігің тіршілігің ырыс екен.
Өзегім өртенгені өкініштен,
Халқыма қапалығым бұрыс екен.

Сезіндім қуанышты тылсымда анық,
Әрдайым абыройда тұрсын халық!
Арнадым өмірімді қайран елім,
Сен деген махаббатым дүрсіл қағып...
09.02.2012жыл. .