. . Шабыт сыр...
Сырым бар ешкімге де ашылмайтын
Жүрекпен кеудемдегі бірге соғар.
Өзіммен өлең болып басылмайтын,
Шабыт боп аққу қанат бірге қағар...

Ол сырым жақындатты табиғатқа,
Жан дүнием мөлдірлікті қалады да.
Дегендей: «Өзгені емес мені ұнат та,
Гүлін ек сезімдердің дарағына!»

Сезімді жырлау үшін жаралдым ба?
Сұлулық неге сонша тәнті етті?
Айыпты болғандаймын ар алдында,
Өмірде қаншама мың ғашық өтті...

Қар түсті әппақ бейне сезімдей боп,
Нұрландырып қуантты жан жүректі.
Сұлу әлем көрінді өзіңдей боп,
Шабыт сыр қар ұшқыннан сан дір етті...

Мүсінің елестеді, ой тереңде,
Табиғат жасағандай сені қашап.
Алаңсыз жүрсің бе екен ақ әлемде,
Аяулым аққаланы өзің жасап?!...
21.12.2013жыл. .