. . Домбырашы, күйші-сазгер Әлімбек Қонысбекұлының әкесіне арнаған «Өттің дәурен» атты керемет күйін өз орындауында тыңдай отырып туылған толғаныс.
Шетелдегі қарияның зары...

Ей, өмір, не айтамын өткеніме?
Налыдым өкінішпен кеткеніме.
Жастық шақ өтті, кетті жалынымен,
Тарихтың үңілемін беттеріне.

Құрбаны болған жұртпыз саясаттың,
Еске алсам ол бір кезең ала шапқын.
Бір түнде тас түйініп, бесігімде,
Түсінбей шекара асып бара жаттым.

Келгенде қызыл қырғын ашаршылық,
Төнгенде «Халық жауы» қасапшылық.
Көшпеске болмады ғой халайықтың,
Шетелге өз табытын жасап шығып.

Күн өтті өзге жерде жаншылғандай,
Қанаған қабырғамыз аршылғандай.
Бір уыс топырағың бұйырмай ма?
Туған жер бар ғұмырым таусылғанда-ай...

Жаратқан жалбарындым, жылап тұрып,
Сұм тағдыр пенде еттің лақтырып.
Тілерім ұрпағымды елге оралт!
Кең төсін туған жердің тұрақ қылып...

Біз көрген қиындықты көрмесін тек,
Ол зұлмат заман қайта келмесін тек.
Арманым ұрпағыммен елге оралу,
Тілерім өз ауылымда жерлесін-деп.

Тал бесік тамған жері кіндік қаным,
Жете алмай сағынышта булыққаным.
Төбемнен шетте алтын құйылса да,
Жаныма сая таппай құлдықтамын...

Алыста ұлы дала от бейне екен,
Есіңнен салт дәстүрің кетпейді екен.
Аңсатқан атамекен, туған жерге,
Әлемде ешнәрсе де жетпейді екен...
22.04.2012жыл. .