. . Тастанды бала...
Шақалақ жатыр аязды суық боранда,
Бейкүнә сәби жұпыны мата орамда.
Қалайша қиып, далаға тастап кетті екен?
Анасы сонша қатыкез, тексіз, арам ба?

Шырылдар сәби шыдамай аштық суыққа,
Ашыла қойса тас темір есік жуықта.
Қоғам мен пенде жасаған қателіктерін,
Жасымен жатыр жуып та...

Жылауда сәби, кімдерден кінә табамыз?
Өрши де түсті-ау, жазылар қашан жарамыз?
Санамыз қайда, ар менен иман ұят қайда?
Адамзат қайда барамыз?

Ұрпақтан безу қоғамға қайғы қасірет!
Бабадан қалған ар, ождан, намыс, өсиет!
Жетімді елер, жесірді жебер ел едік,
Өнеге болар өсиет...

Жылаумен шаршап, сәбидің үні басылды,
Өмірге келмей суықтан мүлдем шошынды.
Тағдыры тәлкек, ертеңгі күні не болар?
Беймәлім есік ашылды...

Алладан билік, құлшылық жасар пенде - құл!
Заңдылық бәрі,үндескен әлем үнде кіл!
Бір күні бала тастаған көкек анаға,
Қамқор болмасына кім кепіл?!
20.12.2013жыл. .